Als ik mooie dingen ga maken, verzamel ik spulletjes om me heen op een plek die vies mag worden. Die plek noem ik mijn zandbak: een plek waar je alles mag, zodat je alles kan. Grappig genoeg heb ik die zandbak op mijn werk niet, maar dat zou eigenlijk wel moeten, want zo kan je ook beter, sneller en fijner samenwerken!
Ik werk als kantoortuin-nomade bij mijn klanten. Dat klinkt super spannend, met kapmessen en breng-je-eigen-gieter-beleid, maar het is eigenlijk best stom. Ik mis daar echt de situatie die ik thuis en bij vrienden heel makkelijk in elkaar flans!
Het enige wat je nodig hebt is een goeie plek, stiften, papier, zakmes, internet en als je digitaal gaat klooien: wat arduino’s, misschien dropbox, wetransfer en allemaal handige tooltjes die iedereen kent en gebruikt.
Klinkt eenvoudig hè, maar meestal hebben mijn klanten dat niet, en ze weten niet wat ze missen. Samen hebben we een lekkere zandbak nodig, want dan ontstaat pas echt mooi werk en sneller dan je kan geloven!
De ongemakkelijke kantoortuin
Veel klanten geven me in plaats van dat bij binnenkomst een nieuwe laptop, emailadres, een werkplek met schotjes en wachtwoorden en meer van dat spul, zodat ik ‘mijn werk kan doen’ bij hun.
Super ongemakkelijk! Want bedrijven nodigen me juist uit, omdat ik juist super geoefend ben in toffe dingen verzinnen en maken èn omdat ik de juiste spulletjes ken, gebruik en heb om beter werk te leveren dan zij op dat moment kunnen.
Het is alsof je een loodgieter vraagt om een lek in de keuken op te lossen, maar dat hij alleen maar jouw roestige verfkrabber en de half gebroken hamer van je schoonvader mag gebruiken.
Raar toch? Dat werkt natuurlijk niet! Maar die geslotenheid is vaak wel om een goeie reden…
Gesloten kantoortuin met reden
Veel bedrijven waarvoor ik werk hebben allemaal gevoelige gegevens in huis, jouw gegevens! Die mogen natuurlijk niet gedeeld worden met jan en alleman, of zomaar op straat belanden.
Die veiligheid is dus omdat ze het moeten van ons, de burgers van Nederland. Het is om de gegevens van mensen te beschermen.
Maar soms beschermen we de gegevens van mensen helemaal naar de klote! Zó hard beschermd, dat ze niet meer nuttig zijn en we er geen betere dingen van kúnnen maken.
Dat is niet de bedoeling! Dus daar gaan we wat aan doen! We gaan belangrijke dingen in de echte wereld, afsluiten van toffe projecten en vice versa en daar gebruiken we de ‘zandbak’ analogie voor.
De innovatie-zandbak waar je vies mag worden en dapper kan zijn
De zandbak analogie werkt als volgt. Ik kan het me nog goed herinneren. Als je de zandbak instapt, is de wereld plots anders. Het is mensen in, tegen mensen buiten de zandbak. En er was ruimte!
In de zandbak mag je samen met zand spelen, in je broekzak stoppen en water erbij doen voor dromen en zandkastelen en taartjes. Buiten de zandbak ben je een saaie moeder of vader die strategische plannen maakt hoe ze het lopende schuursponsje straks schoon in bed krijgt.
Genoeg gedroom, maar wel tijd voor een plan om twee werelden onafhankelijk van elkaar optimaal te laten draaien. Er moet een soort innovatiezandbak komen voor mensen zoals jij en ik. Helemaal ingericht op de taak van samen spelen, klooien en innoveren met data, mensen en spullen, terwijl niemand buiten de bak er last van heeft, of moeilijk doet.
Dat is dus ook een plek met jouw favoriete tools om te maken en om samen te werken, terwijl de regels van buiten geen betrekking hebben op je, want hebt niets met ze te maken. Voor nu.
Er is één belangrijke regel: in de zandbak mag alles, zolang je maar geen mensen en dingen buiten de zandbak vies maakt en mensen buiten de zandbak mogen niet bemoeien. Anders doe je maar gewoon mee.
Die regel is er met een belangrijke reden: we moeten vaak, veel en dapper dingen doen zodat we samen, snel beter worden in dingen maken.
Dus in plaats van voorzichtig doen en volgens de procedures, moeten we juist snel en slordig om kunnen gaan met data, spullen en apparaten, zodat we kunnen klooien en snel kunnen zien of iets werkt, of niet en wanneer het stuk gaat en dat we het zomaar aan mensen kunnen laten zien.
Daar komt het concept van een zandbak dus perfect uit! Het is een veilige plek, waar alles kan en waar je geen last heb van de buitenwereld, maar ook niet omgekeerd. Zo maken we onze zandbak samen.
Stap 1: Maak samen een zandbak
Bekijk wat je gaat doen en richt samen een zandbak in met de juiste spullen erin. Iedereen weet wel wat nodig is. Meestal veelgebruikte spullen die iedereen kent, zoals programma’s en apps, maar soms ook super maffe dingen zoals: “we moeten midden in het centrum van de stad zitten, zodat we elke dag winkelende mensen kunnen interviewen”.
Doel van de spullen, de locatie en de grootte van de zandbak is: maximaal plezier, maximale snelheid en maximale flexibiliteit.
Dat betekent natuurlijk dat dingen die niet passen in de zandbak, daar ook niet zijn. Dingen van buiten de zandbak mogen niet stuk gaan. Denk bijvoorbeeld aan de data van burgers.
En voordat je de rekening al ziet komen: de meeste spullen die je nodig hebt, hoeven niet duur te zijn en je hebt ze ook niet alles in één keer nodig. Maar we moeten juist die voorwaarden van de zandbak tof maken en flexibel houden! Dus als je halverwegen erachter komt dat er een extra ding erbij moet, zoals een Arduino, of 300 meter klitteband, dan moet die er ook wel snel zijn.
Ik denk dat je altijd snel uit de zandbak moet kunnen rennen om ijsjes of nieuwe spullen te halen. Misschien moeten we ook een soort zakgeld hebben, zodat dat snel kan, zonder gedoe.
Stap 2: Niet bemoeien, maar vertrouwen.
Stel geen regels op! Want regels die beperken. Bepaal in plaats daarvan samen een doel en vertel dat het in de zandbak dan moeten bepalen hoe ze gaan samen klooien. De enige regel is: geen zand buiten de zandbak en binnen de zandbak is het team de baas. We gaan er dus vanuit dat het team autonoom, slim en doelbewust is én mandaat hebben.
Daarom geld voor de mensen buiten de zandbak: niet op de rand van de zandbak leunen en continu vragen wat het team moet doen, of storen terwijl ze doen, of tussentijds knietjes afkloppen. Het team is veilig en in de bak zit iemand die vaker zandkasteeltjes maakt, dus die zorgt dat het leuk blijft.
Geloof je in wat er is gemaakt? Dan wordt de zandbak groter!
In de zandbak ben je vooral aan het bewijzen dat je idee ècht werkt. Als je dat weet, kan je plannen maken om je project te passen in de wereld.
Maar Peet, als ons project af is, moeten het dan uit de zandbak? Dan gaat ie toch stuk? De wereld is er niet voor klaar! Aaargh!
Nou misschien, of misschien moet de wereld wel een beetje veranderen. Tijdens het maken moet je stiekum ook mensen vertellen maken dat zodra het lukt, de wereld ook een beetje zal veranderen Dan kunnen ze er alvast aan wennen.
Het hoeft niet allemaal in één grote klap. Je kan ook een paar keer de zandbak groter maken zodat je het nòg beter kan maken en wellicht een stukje van de wereld kan betrekken.
Zo maak je steeds meer dingen beter, èchter en veiliger totdat het project klaar is voor buiten die zandbak.
Ik heb mijn zandbak al klaar, nu jij nog.
Als wij samen gaan spelen, dan gaan we eerst samen een zandbak maken. Zo worden dingen snel, leuk en zo tof mogelijk. Samen maken we dus:
- een fijne plek
- met handige spullen
- zonder dingen die stuk kunnen
- we spelen met onze eigen regels
- zonder bemoeienis
- we zijn klaar op een vast moment
- je wordt niet thuis gebracht
Zo borgen we maximale dapperheid, vrijheid en de beste dingen ooit!
Let’s play!