Bijna iedereen doet vanwege de situatie alles zoveel mogelijk remote en digitaal. ‘Dat is nu eenmaal de nieuwe realiteit’. Bah, wat leggen we ons er weer bij neer. Het voelt niet goed en dus gaat men er meer dingen bij remote doen om het beter te maken, maar is dat niet achteruit inparkeren? Super onhandig! Hups! De versnelling in zijn vier en even opnieuw nadenken wat we nou nodig hebben.
Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat ontwerpen uit woede een goed format is. Goed boos zijn om iets wat mist, fout is of gewoon stom en het dan het fikse door te maken. Mijn ergenis is nu: mensen die denken dat alles digitaal en remote moet vanwege de Coronatjes. Dat is natuurlijk niet.
Laten we even aanhouden dat we samen, lekker willen klooien, dus:
- Wat we doen moet plezierig en prikkelend zijn. We moeten er energie van krijgen.
- We willen samen dingen doen, omdat we dan een beter, gemeenschappelijk beeld kunnen vormen, dingen dan simpelweg beter maken en omdat het fijn is.
- We maken zelden dingen in één keer af, dus klooien is super belangrijk. Klooien is voor het gemak: leren of je het beste een stap verder, of terug kan maken door hetgeen wat je maakt vast te houden, te rammelen, schaven, kapot te maken, te verfijnen en aan anderen te geven.
Dat ‘lekker samen klooien’ is voor mij de ideale manier van werken wat we vaak zoeken. Helaas staat er best veel in de weg om ècht lekker samen te klooien.
De manier waarop we nu digitaal doen, staat lekker samen klooien in de weg
Mensen moeten natuurlijk wel veilig zijn, maar moeten ook effectief kunnen klooien. Voor mij heeft de situatie met 1.5 meter enzo alle dingen die al kapot waren nog eens helderder gemaakt. Even een rijtje van boosheden:
- Vergaderen is om besluiten te nemen en een gemeenschappelijk begrip te maken. Dat is dus kort en in klein gezelschap.
- Bij workshops en design sprints zitten activiteiten in die eigenlijk alleen moeten.
- Schetsen, maken en ontwerpen moet nu niet plots helemaal digitaal, offline en fysiek is soms nog steeds het fijnst.
- Mensen kunnen net als vroeger geen gedachte lezen. Daar hebben we lichaamshouding, gezichtsuitdrukkingen en kleine geluidjes voor. Dat schaalt heel slecht in postzegelformaat.
- Sommige dingen moeten permanent, in een ruimte gehangen geworden, zodat het ons herinnerd en ideeën laat maken.
- Schermen zijn te klein voor goed overzicht.
Alles wat we via Zoom doen gaat als een vliegtuig zonder radar door slecht weer. Het is technisch mogelijk, maar je mist zo veel en het gaat heel snel mis.
Okay, goeie constateringen. Dus wat zien we nu: mensen zijn digitaal aan het fiksen. Er komen features bij Teams, Miro en Slack en plots is alles goed toch?
Nou nee, want die features vervullen wel een individuele communicatie behoefte, maar slaat over het algemeen de spijker mis als het gaat op samenwerken en het maakproces.
Samenwerken is meer dan alleen kletsen en maken is meer dan het eind resultaat. Sterker nog, voor beide geld: het proces wat je in je eentje doet en hoe je samen met informatie en mensen alleen kan kan werken is 95% van werk.
Dus waarom zitten we nu 80% van de tijd in Zoom en Teams? Hoe doen we 95% van de dingen in 20% van de tijd?
Dit heeft een mens nodig om lekker samen te klooien
Het eerste wat ik voor mezelf had gehackt had in mijn eigen zoom-werk-studiotje (camera, microfoon, computer) was muziek toevoegen. Ik wilde vrolijke jingles spelen om workshops leuker te maken. Dat deed ik ook in mijn fysieke workshops. Het zette de mensen in de go-modus. Ze wisten hoe laat het was en wat verwacht werd.
Dat is natuurlijk schattig, maar ook best tekenend. Ik miste muziek zo erg dat ik over de telefoonlijntjes van mijn collega’s ouwe Radio 3 Jingles aan het toeteren was. Eerst dacht ik: ja, da’s gewoon gezellig, maar het is meer dan dat.
Mensen hebben een gevoel van ruimte, context en verwachting nodig. Die verwachting zet je in een fysieke ruimte door lichaamshouding, door zelf je blik op het werk te zetten, naar een bord te lopen, te gaan tekenen. Allemaal dingen die mensen niet kunnen zien in die webcam-postzegel, maar wel nodig hebben.
Ik kan nu voor elk van de dingen wel een anekdote vertellen, maar ik zal ze eerst even hier neerzetten. Wat doen mensen vanzelf als je ze fysiek, sociaal en mentaal de ruimte geeft. We hebben het dus over natuurlijk gedrag.
- Inspelen op gedrag van anderen.
- Maken
- Overzichten van gedeelde gedachten, vragen, inspiratie, taken en ideeën altijd zichtbaar hebben.
- Met een half oor luisteren naar mensen/ dingen.
- Kleine details zien en aanwijzen.
- Visualiseren van ideeën (schetsen, kliederen)
- Veranderen van dingen
- Dingen aanwijzen
- Snel een krabbeltje bij iets zetten.
- Dingen bevragen
- Rekening houden met elkaars energie
- Gastvrij zijn voor nieuwe en speciale mensen
- Iets even snel uitproberen
- Dagdromen
- Even fiks nadenken over een ding
- Spelen
- Associatie: Gedachten, ideeën en vragen dumpen
- Delen
- Prijzen
- Snel wisselen en bijstellen van elkaars werk, gedachten en gedrag
- Scannen naar fronsjes, glimlachen, zones en barrières
- Even alleen
- Even samen
- Zen
- Onderdompelen in andermans/ een wereld
Okay, dat ziet eruit als een flinke lijst van natuurlijk gedrag. Hoe ontstaan die dingen op dit moment zodat we dat de ruimte kunnen geven met nieuwe middelen die virus bestendig zijn?
Mijn vermoeden is dat we als we goed samenwerken en elkaar de ruimte geven, we dichterbij elkaar mogen komen, beter samenwerken en toch minder samen zijn.
Laten we het even op een hoopje gooien. Dit zijn de onderscheidende dingen die ik zie in bovenstaande lijstje:
- Er moet een magische ‘ether’ komen om dit soort zaken soepel te laten verlopen:
- Gastvrijheid, gedachten lezen, inspelen en samenwerken
- Fysiek gedrag en behoefte: houding, lopen, wijzen, rusten, afstand, overzicht, herschikken.
- Vloeibaarheid van sfeer, energie en werkhouding
- Ruimte en dingen voor:
- Dynamische, persistent gedeelde en gemeenschappelijke informatie en associatie
- Snel, vlug, altijd, zichtbaar en laagdrempelig dingen doen
- Focus, tijd en rust voor maken
En dan zijn er genoeg theorieën over dat elk van bovenstaande lijstjes alleen, samen en half samen moet kunnen. Lees voor de grap de ware theorie en ontwikkeling van de kantoortuin maar eens.
De verbeterde gereedschappen om lekker samen te klooien
Er
- Afspraken, mantras en rituelen
- Gedachten lezen
- Ruimtes
- Snel binnenwippen en eruit wippen
- Ruimte om te maken
- Ruimte om dingen te laten liggen
- Ruimte om in te wandelen
- Tools
Notes:
Alles in het leven heeft fasen als ‘kladje, schets, ontwerp, bouwen, gebruiken, verbeteren’ en elk van die stappen leert ons om verder of terug te gaan. Elke comma in dat lijstje is ‘leren door het vast te houden, te rammelen, te schaven en te maken’, oftewel: klooien.